wprawdzie do tego samego świata wzniosłych doznań charakteryzujących ludzką osobę, ale oddzielają się łagodnie od przeżyć duchowych, stwarzanych jednak nieco odmienną inspiracją. Oddzielają się, lecz mogą pozostawać też w pewnej symbiozie. Wspólnota, rzekłbym, jest chrześcijańska, i to nie tylko z idei, ale i z życia codziennego. I właśnie z Życia codziennego zakonników w średniowieczu (Léo Moulin, PIW 1997) wyciągamy ten <br>wniosek najprostszy: o bliskości jednych i drugich win. Jeszcze pozostajemy w grze słownej, ale na polu językowym niczego tu się uogólnić nie da (dwuznaczność występuje jedynie w językach słowiańskich), wycofajmy się zatem na przyczółek znaczeniowy, na którym sprawa win jest splotem