śmierć, zranić serce, strącić duszę w otchłań rozpaczy lub podpalić ją jasnym płomieniem radości, a serce uleczyć najcudowniejszym lekarstwem, znanym nieszczęsnemu człowiekowi - nadzieją.<br>Adaś patrzył na list zamglonym spojrzeniem.<br>- Czy to się da przetłumaczyć? - spytała panienka.<br>- Tak, tak... z pewnością... - odpowiedział bezwiednie. Nagle, jakby się ocknął, rzekł: - Proszę pani! Jestem cokolwiek znużony i nigdzie nie pójdę, z całą natomiast przyjemnością przełożę ten list w samotności. A pani niech sobie idzie...<br>- A czy ja tak mogę? - spytała niepewnie panienka.<br>- Ależ, oczywiście! . We dwoje będziemy sobie tylko przeszkadzali. Niech pani powróci za godzinę. Myślę, że za godzinę rzecz będzie gotowa. Czy pani ma