się bardzo ogólnie) duży rozkwit zainteresowań jeżeli nie metafizycznych, to przynajmniej mistycznych - co dziwnie zbiega się z postępującą laicyzacją uczuć religijnych. Czuję, że wkraczam na grząski grunt - to jest obszerny temat do większej rozprawy, którą mam nadzieję jeszcze napisać. Streszczam, co w niej chciałbym udowodnić, posługując się wtedy oczywiście licznymi cytatami itp. balastem. Nie, nie streszczam, rzucam kilka terminów, kilka nazwisk, niech one wystarczą mądrej głowie. Claudel miał trochę racji, kiedy nazwał Rimbauda poetą religijnym. Istnieje w nim mistycyzm materii, chęć rozłożenia materii ("par le dér`eglement de tous les sens") niedaleka może od drapieżnego stosunku do materii u impresjonistów. Mallarmé