że z ok. 150 źródeł, jakie wymienił Chmielowski na początku tomów I, II i IV, było zaledwie 10 autorów współczesnych Chmielowskiemu, 15 pochodzi z drugiej połowy XVII w., a pozostali - a więc znakomita większość - pochodzi z okresu wcześniejszego. Jest to całkowicie zgodne z wynikami niniejszego opracowania.<br> Wśród źródeł, z których czerpał wiadomości Chmielowski pisząc &lt;hi rend="italic"&gt;Nowe Ateny&lt;/hi&gt;brak nie tylko wybitnych dzieł zagranicznych z tego okresu, jakie wymieniła H. Rybicka-Nowacka, lecz nawet prac wydanych w Polsce.<br> Chmielowski powinien uwzględnić - przynajmniej uzupełniając swój wykład o minerałach w tomie III - wiadomości z histori naturalnej Królestwa Polskiego, jaką ogłosił Rzączyński w 1742 r., powinien też