głównej katakumby progu<br>Stanęli ufni, a gdy kurz już opadł,<br>Starczyć musiały za całe zdobycze<br>Kości świecące w pustelni otworu.<br><br>Nie po to przyszli. Ale po człowieka<br>Przydatki próżne, którymi obrasta<br>Odmienność nasza na łąkach cmentarzy,<br>Czy dziełem będzie, czy skargi świadectwem.<br><br>Jaką nam duszę przypiszą po wiekach,<br>Jaką im czułość złoży na powiekach<br>Architektura cmentarno-graniasta<br>Piaskowych fortec na bezludnej plaży?<br><br>Pytam niedawny, kiedy byłem dzieckiem -&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;SADYBA&lt;/&gt;<br>Mam jeszcze azyl. Bielona mansarda<br>Wśród drzew rzucona - jak skorupa pośród<br>Łąki fabrycznej. Tym wzgardzeniem harda.<br>Bo ile środków ma byle mimośród?<br><br>Środek zachwytu w ptaków śpiewnej gęstwie,<br>Gdy gawron kona - słowik gna