zgodzić, bo to, co widziałem, okazało się tak wymownie dziewczęce, i nacisnąłem mocniej na pedały, bo Sonia, nie zapinając koszuli, sięgnęła ku mnie ręką, jakby chcąc sprawdzić, kto we mnie przeważa: Uta czy Drzejek, a ja wiedziałem, że z całą pewnością jestem teraz chłopcem,<br>i po chwili jechaliśmy już wszyscy czworo obok siebie, zajmując całą szerokość wznoszącej się wciąż wyżej i wyżej drogi, a po obu jej stronach piętrzyły się wyniosłości, i każda z nich mogła być kurhanem kryjącym ślady pradawnych królewskich obrzędów pogrzebowych,<br>i zaufaliśmy Soni, i kiedy ruchem głowy wskazała pobliski wzgórek, mówiąc po ukraińsku:<br>- Tutki!<br>bez wahania zostawiliśmy