traktowanym jako dzieło subiektywności. Wbrew pozorom humanizm <br>Heideggera nie jest egocentryczny, ponieważ "istota człowieka jest istotna dla <br>prawdy 'bycia', tak jednak, że nie zależy od człowieka jako takiego". <br>Skoro istota człowieka nie zależy od niego samego, oznacza to, że istnieje <br>jakiś wymiar transcendentny w stosunku do człowieka. Jednocześnie wymiar <br>ten, czyli 'bycie' samo w sobie, jest nieodłączny od człowieka, a więc <br>&lt;page nr=301&gt;<br>możemy mówić o relacji 'immanentnej transcendencji'. Stąd paradoksalny <br>wniosek Heideggera, iż "'bycie' jest tym najbliższym; bliskość ta jednak jest <br>dla człowieka tym, co najdalsze". Wypowiedź ta przypomina następujące <br>słowa Nishidy: &lt;q&gt;"Prawdą jest to, co będąc dalekie, jest jednocześnie bardzo <br>bliskie".&lt;/&gt;<br>Heidegger