śladu usunąć. I, kiedy potem zanurzałem się w kąpieli, widok zastygłej na dnie wanny kropelki, "żywy" ślad obecności ciała pięknej kobiety przyprawiał mnie o dziwne wzruszenie, nie uświadomione całkiem marzenie o jego bliskości. Bez żadnych jeszcze przecież <br> konkretnych pomysłów na sposób, w jaki można by tę bliskość przeżywać. Ogarniała mnie czysta euforia jakiejś bliżej niesprecyzowanej, dziwnej tkliwości. A że kąpiele w naszym domu należały do często powtarzającego się rytuału, można powiedzieć, że ta kropelka kobiecej krwi, spadająca raz po raz na białą powierzchnię mojej niewinności uczyniła na niej ślad, który utrwalił się na długo. Nie było to pierwsze moje "zadurzenie". Byłem