też nie powiedzieć sobie, że to właściwie lepiej. Bo przecież to współżycie między nami, tak burzliwe i pełne wzajemnej nieprzychylności, do niczego nie prowadziło i niewiele miało wspólnego z miłością. Myślę, że teraz trafiłaś na to, co jest ci potrzebne, co z tobą harmonizuje i co najmniej przez pół roku da ci zadowolenie. Nie sądzę, żeby dłużej, <page nr=118> bo taka harmonizująca harmonia nie odnawiana dysonansami musi się osłuchać do znudzenia i żadna wielka miłość na tle harmonii ciał lub dusz nie wytrzymuje powszedniości życia i - jak powiadasz - rozsadza je. Dowód mamy w Tristanie i Izoldzie, Aleksandrze i Heloizie, Romeo i Julii i