jako największe ze współczesnych zagrożeń. Lęk przed utratą pracy jest przy tym tak duży, że sama tego perspektywa przyczynia się do podjęcia decyzji o samobójczej śmierci. Następuje ona najczęściej w określonym negatywnym syndromie sytuacyjnym: pauperyzacja łącząca się niekiedy z nagłym osamotnieniem, niskie kwalifikacje zawodowe i niewiara w poprawę losu w dającej się przewidzieć przyszłości. Prawdopodobieństwo znalezienia nowej pracy jest przy tym proporcjonalne do wielkości miejscowości. Najgorsze rokowania ma wieś (o czym ponadto świadczą zachowania dewiacyjne i samobójcze pracowników dawnych państwowych gospodarstw rolnych). Wskaźniki śmierci samobójczej są odwrotnie proporcjonalne do wielkości miejscowości - najniższe notuje się w dużych miastach.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>&lt;tit&gt; SAMOBÓJSTWA W WOJSKU&lt;/&gt;<br><br>Co wiemy o