jedynym postawionym przez nią warunkiem - możliwość wychodzenia co tydzień na wykłady i ćwiczenia oraz czasami popołudniami do czytelni. Innych wymagań nie miała, a nawet spontanicznie podjęła się przygotowywania dla wszystkich jakiegoś ciepłego posiłku i sprzątania pokoju dzieci.<br>Od tego czasu życie Beaty O. płynęło spokojnie, acz bardzo pracowicie. Od rana do późnego popołudnia zajmowała się dwójką małych, a więc i bardzo absorbujących, dzieci. Do tego sprzątała, gotowała, zaś w każdej wolnej chwili siadała nad książkami i notatkami. &lt;q&gt;"Żyjesz jak zakonnica. Nie wolno tak, bo zestarzejesz się, zanim wypiękniejesz"&lt;/&gt; - żartowała z niej przyjaciółka, Dorota K., która jako jedyna czasami odwiedzała ją na tej