korespondentom słowa komendanta. Haqqani, z wyrazem znudzenia i irytacji na twarzy, zdawał się zupełnie nie zauważać zgromadzonych przed nim ludzi. Karcił za coś nadskakujących mu, zgiętych w ukłonach adiutantów. Gestem dłoni, spojrzeniem przywoływał ich i odprawiał. Ustawiony przed nim mikrofon wyłapywał pojedyncze słowa rzucane głosem cichym i łagodnym, zupełnie niepasującym do jego groźnej postaci i złowieszczego żywota.<br>W czasie wojny z komunistami i Rosjanami walczył mężnie w rodzinnych stronach, w prowincjach Paktia i Chost, w górach wznoszących się na afgańsko-pakistańskiej granicy. Przyjaźń z Pakistańczykami, a także z arabskimi ochotnikami, którzy przybywali do Afganistanu na wojnę, zapewniła mu pieniądze i broń