ustroju socjalistycznego), w tym trzy koncepcje szybkiej, powszechnej prywatyzacji (Rafała Krawczyka, Janusza Lewandowskiego i Jana Szomburga, oraz "grupy Beksiaka"). Rafał Krawczyk zakładał wybitnie priorytetowe potraktowanie pracowników przedsiębiorstw (uwłaszczenie użytkowników - squatter sovereighty), którzy w jego koncepcji otrzymaliby 51-60<symbol desc="per cent"> akcji. Z akcji tych przez 3-5 lat nie mogliby uzyskiwać jakichkolwiek dochodów. Pracownicy sfery budżetowej mieliby natomiast partycypować przede wszystkim w prywatyzacji banków państwowych. Jan Szomburg i Janusz Lewandowski postulowali jednolitą dystrybucję akcji prywatyzowanych przedsiębiorstw państwowych wśród 28 mln dorosłych obywateli Polski, zwracając uwagę na niesprawiedliwość "załogowego" modelu uwłaszczenia Rafała Krawczyka. W ich ówczesnej koncepcji można odnaleźć wiele cech przyszłego programu powszechnej