PZPR&lt;/&gt;, polecając porozumienie z Komitetem Wojewódzkim PZPR jedynie wskazał na "&lt;q&gt;konieczność wystąpienia na drogę sądową w wypadku dalszego niszczenia zabytków&lt;/&gt;", co porównując z sytuacją sprzed kilku i kilkunastu laty należało uznać za postęp.<br>Na fali popaździernikowej odwilży cenzura zaczęła dopuszczać do publikacji krytyki. W środkach masowego przekazu pojawiły się odpowiednio dozowane głosy, piętnujące fakty skandalicznego barbarzyństwa w stosunku do poszczególnych zabytków i całych zespołów historycznych. Miały one miejsce szczególnie na obszarze ziem zachodnich i północnych. Temat ten znalazł odbicie również na łamach &lt;name type="tit"&gt;Ochrony Zabytków&lt;/&gt;. W 1957 r. &lt;name type="person"&gt;Andrzej Gruszecki&lt;/&gt;, jako ówczesny pracownik Centralnego Zarządu Muzeów i Ochrony Zabytków, opublikował artykuł pt