a nad nią zawisł <br>sznur białych obłoków. Wciągnął głęboko <br>powietrze, aby uspokoić bijące szybko serce. Kobieta czekała <br>na odpowiedź.<br><br>"Powiem jej - myślał - powiem jej, aby w dzień <br>silnego wiatru udała się na pustkowie i tam wykrzyczała <br>wszystko, co ma w sobie, a wiatr to porwie i nigdy już nie <br>będą dręczyć jej wspomnienia. Tak leczą <br>starzy i mądrzy czarownicy wszystkich, których opętał <br>zły duch wstępując w ich ciało".<br><br>- Udaj się na pustkowie... - przemówił Awaru <br>i zatrzymał się. Zrozumiał bowiem, że jego słowa, <br>przyniesione ze starego lądu, na wyspie nie będą już <br>tym samym. Ludzie myśleli tu i czuli inaczej.<br><br>- Omyliłem się