wzajemnych zmian pola elektrycznego i magnetycznego, jak i rozchodzenie się tych zmian w formie fali elektromagnetycznej. Spójrzmy na rysunek 3. Falę elektromagnetyczną, rozprzestrzeniającą się z prędkością światła c, przedstawiają sinusoidalne drgania wektora pola elektrycznego E i pola magnetycznego H, prostopadłych względem siebie. Można ją scharakteryzować przez długość fali ? lub częstość drgań ?.<br>Hipoteza Maxwella, że światło jest po prostu falą, czy raczej zbiorem fal elektromagnetycznych, przyjmowana początkowo sceptycznie, znalazła uzasadnienie w wynikach niezmiernie pomysłowych eksperymentów H. Hertza (1887 r.). wytwarzał on za pomocą oscylatora elektrycznego wzbudzanego cewką indukcyjną fale elektromagnetyczne i badał ich własności: odbicie, załamanie, prędkość rozchodzenia się i stwierdził zgodność