niskich energiach ruch był regularny i okresowy, zgodny z klasycznymi intuicjami. Na przekroju &lt;name type="person"&gt;Poincarego&lt;/&gt; przecięcia liczonej trajektorii układały się w regularny schemat. W miarę wzrostu energii regularność ta psuła się wyraźnie, aż w końcu trajektoria zaczęła zapełniać całą dostępną przestrzeń, dając obraz typowego chaosu:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>W tym rozmytym obrazie ruchu występowały drobne wyspy regularności, które badacze zauważyli i opisali, nie wiedząc jednak jak zinterpretować to zjawisko. Kilkanaście lat później sprawa się wyjaśniła, zrozumiano bowiem, że te uporządkowane wysepki są &lt;orig&gt;atraktorami&lt;/&gt;, a dziwny ruch gwiazdy w galaktyce stanowi typowy przykład nowej klasy zjawisk intensywnie badanych w wielu dziedzinach nauki. Warto przypomnieć, że &lt;name type="person"&gt;Henon