zwycięstwem. Znać było jednak, że jest szczęśliwy.<br>- Pan profesor się nie gniewa? - zapytał bardzo ciepłym głosem.<br>- Człowieku! - wybuchnął staruszek. - To jest zdumiewające!<br>- Bynajmniej, panie profesorze. Trzeba było tylko pomyśleć... - Ale przecie i ja myślałem!<br>-- Cała sztuka w tym, że i pan profesor, i ja wymyśliliśmy to samo. Jestem z tego dumny.<br>- Ale ja nie jestem dumny, piekielny chłopcze. Ja myślałem przez dwa dni.<br>- Niech mi pan profesor przebaczy, ale ja tylko przez jeden dzień, i to tylko po południu, bo rano byłem w szkole.<br>- Powiedz mi natychmiast, jak to wymyśliłeś? Odkryj swoje czartowskie sposoby!<br>- Bardzo chętnie, panie profesorze. Przede wszystkim starałem