wodą, przy takiej samej wartości t% może występować znacznie większa prędkość ruchu. Sprawia to redukcja tarcia spowodowana obecnością wody pod dużym ciśnieniem, zapełniającej odspojenia po dystalnej stronie przeszkód lub pory nieskonsolidowanych osadów na dnie. Z tego powodu przy stosunkowo niskich wartościach t% może nastąpić „przeskok” do wyższego stanu dynamicznego, obserwowanego podczas fazy aktywnej szarży (Hutter, 1982b). Szybkie przemieszczenie dużej masy lodu z obszaru rezerwuarowego do odbierającego wyczerpuje „zapasy” lodu i prędkość lodowca maleje. Istnieje uzasadnione przypuszczenie, że w przypadku szybkich strumieni lodowych, które drenują rozległe baseny glacjalne lądolodów, dostawa masy jest stała, następuje więc samopodtrzymywanie szybkiego ruchu