Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Ozon
Nr: 7
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2005
Tytuł: Ozon
Nr: 7
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2005
jeszcze wiele godzin, zatrzymywał mnie dłużej, żeby nie siedzieć samemu w pokoju. Oczywiście zwolniono mnie z fabryki, przez parę lat nie mogłam znaleźć pracy, dorywczo uczyłam prywatnie niemieckiego dzieci dygnitarzy. Ale zawsze szybko to się kończyło, bo zjawiał się ktoś, kto informował ich, że jestem wrogiem ludu.
Stała się pani dysydentką?
- Mimo woli, bo nie było to moim zamiarem. Chciałam robić tylko to, czego nie będę musiała się wstydzić. Chciałam stanąć z boku i powiedzieć o działaniach komunistów: to jest zbrodnia. O nic więcej mi nie chodziło. Tę samą potrzebę miałam wobec biografii ojca. Jeżeli on był w SS, to nie
Stała się pani dysydentką?
- Mimo woli, bo nie było to moim zamiarem. Chciałam robić tylko to, czego nie będę musiała się wstydzić. Chciałam stanąć z boku i powiedzieć o działaniach komunistów: to jest zbrodnia. O nic więcej mi nie chodziło. Tę samą potrzebę miałam wobec biografii ojca. Jeżeli on był w SS, to nie
jeszcze wiele godzin, zatrzymywał mnie dłużej, żeby nie siedzieć samemu w pokoju. Oczywiście zwolniono mnie z fabryki, przez parę lat nie mogłam znaleźć pracy, dorywczo uczyłam prywatnie niemieckiego dzieci dygnitarzy. Ale zawsze szybko to się kończyło, bo zjawiał się ktoś, kto informował ich, że jestem wrogiem ludu. </><br><br><who1>Stała się pani dysydentką?</> <br><br><who2>- Mimo woli, bo nie było to moim zamiarem. Chciałam robić tylko to, czego nie będę musiała się wstydzić. Chciałam stanąć z boku i powiedzieć o działaniach komunistów: to jest zbrodnia. O nic więcej mi nie chodziło. Tę samą potrzebę miałam wobec biografii ojca. Jeżeli on był w SS, to nie
