Na stromym zboczu pojawiły się jakieś figurki, zniekształcone dziwnie i jak gdyby popędzane dźwiękiem dzwonu staczającym się do lasu. Podobne były baptystom przychodzącym w sobotni wieczór do sklepikarza. Lecz później okazało się, że to Linsrumowie wracali do domu. Na przodzie szła śpiesznie, nie oglądając się, pani Linsrumowa. Z tyłu Dziadzia dźwigał Polka. O tej porze dziwnej i cichej, na granicy dnia i nocy, wyglądali jak Rodzina Święta wracająca po wiekach na ziemię. Pan Staś uniósł się na łokciu.<br>- Wieczór dobry.<br>- Dobry, dobry - odparła pani Linsrumowa. Polek nie otworzył nawet oczu. Głowa jego chwiała się bezwolnie nad ramieniem Dziadzi.<br>- I co mu