o jego wolę. Niech twój wysłannik będzie przy mnie na najbliższym wiecu, a ja za ciebie przemówię do ludu (Quapropter et ego hanc legationem vestram confirmare nec possum nec audeo, priusquam sortibus deos nostros consulam et populi quoque super hoc voluntatem interrogem. Sit missus tuus in placito mecum proximo, et ego pro te loquar populo). I jeżeli opiekuńczy bogowie zgodzą się z twoim życzeniem, prośba twoja zostanie spełniona. Jeżeli zaś nie, to również o tym cię zawiadomięť. Taki jest bowiem u nich zwyczaj - objaśniał hagiograf - że rozstrzyganie wszelkich spraw publicznych bardziej zależy od jednomyślnej woli ludu niż od królewskiej władzy"</> (magis