mi nie wystarczało... Musiałam psuć raz wraz swój wizerunek w oczach paru ładnych ludzi (na których wizerunku mi zależało), psuję pomału swoją szkolną przyszłość, swoje marzenia (to już w podstawówce) i przyjaźnie... A nawet zepsułam komuś życie... Jeju, jak tak się na mnie popatrzeć, to ja naprawdę jestem wiedźmą... głupią egoistką... a przecież jest wiele ważniejszych rzeczy niż mój zasrany interes!!!!!<br>Czuję się teraz (i wyglądam) jak te duszyczki syren z "Małej Syrenki", którym Urszula zabrała moc... Nie jestem nic warta!!! NIC!!! Nawet wczoraj ktoś to przyznał... i chyba miał rację... Fakt, kiedyś się przeceniałam, oczekiwałam od siebie dużo za dużo