jest to a to spośród zjawisk A, -, A1 . Otóż tak sformułowane kanony (przypominamy, że mowa na razie tylko o kanonach jedynej zgodności i jedynej różnicy) powinny okazać się konsekwencjami przyjętych założeń. Użyliśmy w ostatnim zdaniu słowa "powinny", ponieważ taka jest naszym zdaniem intencja samego Milla. Powtarza on wielokrotnie, że jeżeli eksperymenty dały odpowiednie wyniki, to "jest rzeczą oczywistą, iż skutkiem A jest a "; albo "wiemy, że przyczyną a musi być A " itp.. Sformułowania te mają, jak się zdaje, wyrażać myśl, że na gruncie przyjętych (choćby milcząco) założeń kanony indukcji eliminacyjnej stają się niezawodnymi sposobami wnioskowania. Jeśliby tak było, to kanony Millowskie