przekazane ośrodkowi.<br>Dla scharakteryzowania rodzaju cząstek stanowiących badane promieniowanie istotne są dwie wielkości: straty ich energii na jednostkę drogi ?E/?x oraz zasięg w danym absorbencie. Pionierzy badań nad promieniotwórczością naturalną rozróżniali promieniowanie ?, ß i ?, stosując absorbenty dla określenia ich zasięgu. W tym okresie najczęściej wykonywano pomiary zasięgów cząstek alfa emitowanych przez preparaty promieniotwórcze, wykreślając zależność pomiędzy liczbą zarejestrowanych cząstek w jednostce czasu a odległością między detektorem a źródłem promieniotwórczym. Mierzono więc zasięgi cząstek alfa w powietrzu. Zespół punktów pomiarowych pozwalał wykreślić krzywą, jak to ilustruje rysunek 16, z której wyznaczono zasięg R, a na tej podstawie można było następnie określić