myślicieli zajmował Sokrates. Jego przykład jest jednak tak tragiczny i zawiera tyle okoliczności do końca nie wyjaśnionych, że daleko moglibyśmy odbiec od tematu, chcąc choćby tylko najważniejsze nazwać i opowiedzieć. Odwołajmy się tedy na krótko do znawcy przedmiotu (Władysław Witwicki), tłumacza i komentatora Platona (Gorgiasz), w chwili, w której objaśnia etyczne wartości Sokratesowej estetyki. Najprościej rzecz ujmując, chodzi o to, by przy "powszechnych żądzach posiadania", w których "wyraża się żywiołowa potrzeba życia i użycia", jeżeli nie chcemy mieć stałej wojny "wszystkich przeciwko wszystkim", "instynkt, bez którego ludzkość musiałaby umrzeć w klasztorze, ma być ujęty w karby", czyli trzeba się umieć opanować