czy później okazać się nieprzydatne w zupełnie odmiennej sytuacji po roku 1945, a zwłaszcza po powstaniu dwóch państw niemieckich o odrębnych ustrojach społeczno-gospodarczych i rozbieżnych wewnętrznych tendencjach rozwojowych. Nieprzydatność ta wyszła na jaw w sposób już ogólnie dostrzegalny pod koniec lat sześćdziesiątych, kiedy tendencje do powoływania odrębnych organizmów kościelnych ewangelickich i katolickich, dostosowanych do granic dwóch państw niemieckich (oczywiście bez naruszania treści religijnych obydwu Kościołów przez te tendencje) nabrały z różnych zresztą względów - charakteru nieodwracalnego.<br>Pojawiły się już, na szczęście, w protestantyzmie wschodnioniemieckim głosy, a będzie o nich jeszcze mowa niżej, które dostrzegają, że pogoń za spełnianiem roli namiastek jedności