metodologii.<br>Wiem, że nic nie wiem. Krytycyzm w stosunku do siebie i w stosunku do własnych poglądów - to pierwszy warunek sztuki uczciwego myślenia. Idzie tu o pewną duchową skromność, świadomość własnych ograniczeń, pamięć o tym, jak łatwo ulec złudzeniu i pomyłce. To wszystko nie w celu pomniejszenia siebie w duchu fałszywie rozumianej pokory, lecz właśnie w imię przyjaźni z prawdą, by za prawdę nie uznać czegoś, co nią rzeczywiście nie jest. Prawdy nie można zdobyć umizgiwaniem się do niej, lecz tylko surowością postawy: starajmy się odrzucić od siebie wszystko, co się da; to, co pozostanie, ma największe szanse na bycie prawdą