się nawet prądach epoki istnieje pewne tło wspólne, tworzące ich więź historyczną. Może więc nie myli się Huizinga, gdy melancholijnie zauważa: &lt;q&gt;&#132;Kiedy patrzy się dokoła siebie, da się zaobserwować, jak pospolita jest u ludzi wykształconych, najczęściej u młodych, pewna obojętność na stopień prawdy, jaką posiada świat ich idej. Kategorie fikcji i historii, biorąc je w znaczeniu prostym i pospolitym, rzadko już bywają rozróżniane. Nie chce się już wiedzieć, czy w dziedzinie duchowej stopień prawdziwości godzien jest sprawdzenia. Moda na pojęcie mitu jest tego uderzającym przykładem"&lt;/&gt;2.<br> Znamy dobrze to słowo. Przed rokiem 1939 unosiło się ono w powietrzu, nie było