w domu, szczęśliwy, że nie ma baby. Czytam sobie gazetę, albo pogwizduję, bo słuch też mam niezły. A tu nagle: prask! Przez okno do salonu wlatuje baba. Tak ją biedaczkę ku mnie sparło, że na oślep leciała, aż rozbiła szybę. Było z tego niemało ambarasu, bo na samego szklarza wydałem fortunę. Szklarze mnie już znali i co który spotyka mnie na ulicy, to kłania się i zapytuje: "Polecam się pamięci. Będzie jakie szklenie?"<br>JÓZIO - Wyleź na drzewo i zdaj mi sprawę. (Vatzlav siada na ramionach Józia) Co widzisz?<br>VATZLAV - Jakichś ludzi.<br>JÓZIO - Jak wyglądają?<br>VATZLAV - Jak to hołota. JÓZIO - Sami prostacy