przemiany budowy anatomicznej, odpowiednie do życia lądowego, bez oszczędnej gospodarki wodnej wewnątrz plechy. Powierzchnia plechy pokryta więc została kutyną, nowym filogenetycznie rodzajem polimeru, wraz z woskami przeciwdziałającym przenikaniu wody przez ścianki komórek. Jeśliby jednak nie została zapewniona wymiana gazowa inną drogą, organizm dusiłby się w nocy, kiedy nie działa aparat fotosyntetyzujący, zaś za dnia niedobór dwutlenku węgla uniemożliwiałby syntezę cukrów.<br>Konstrukcją, która przełamała te ograniczenia, stał się aparat szparkowy, automatycznie utrzymujący wymianę gazową na odpowiednim poziomie. Komórki otaczające szparkę, mając pogrubione wewnętrzne ściany, otwierają ją wyginając się fasolowato przy dostatecznej zawartości wody; spadek turgoru powoduje zamknięcie szparki. Ta generalna zasada działania