jego nadspodziewanie wielkim ciężarem, co owo wrażenie jeszcze pogłębiło.<br>Iście tropikalny upał, odczuwany także przez przedstawiciela władzy, sprawił, że śmiertelnie zmęczony, kończący właśnie służbę milicjant miał nieco spóźnione reakcje. Zdał sobie sprawę z braku młota dopiero w momencie, kiedy Lesio skręcał w najbliższą przecznicę. Przeraźliwy gwizd poderwał złoczyńcę do szaleńczego galopu. Gnany panicznym przerażeniem rwał przed siebie jak spłoszony jeleń, rychło ginąc z oczu pogoni, która nawet nie była zupełnie pewna, czy istotnie należy go łapać.<br>Dotarł do domu po półtorej godzinie okrężną drogą, bocznymi ulicami, na piechotę, z młotem ukrytym pod letnim wdziankiem, opływający potem i do ostateczności wyczerpany. W