Warszawie liczącej wówczas 120 tys. ludności. Była to organizacja zawodowa, spełniająca również funkcje naukowe. Towarzystwo to zaczęło przejawiać ożywioną działalność dopiero po powstaniu listopadowym i po zamknięciu Uniwersytetu Warszawskiego oraz rozwiązaniu Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W 1911 r. TLW liczyło blisko 300 członków i miało następujące sekcje: neurologiczno–psychiatryczną, gastrologiczną i chirurgiczno–ginekologiczną; posiadało też bibliotekę liczącą 30 tys. tomów, utrzymywało własną pracownię naukową i miało własny organ — „Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego" (1837–1938). Cennym osiągnięciem Towarzystwa były wydawnictwa z zakresu dokumentacji naukowej; był to przede wszystkim „Przegląd piśmiennictwa lekarskiego", wydawany od 1887 r. do