jako wartości L-wymiarowego wektora przestrzeni &lt;gap&gt;. Celem działania procedury uczącej jest znalezienie takiego przekształcenia&lt;gap&gt;, aby w pewnej przestrzeni leżało ono możliwie blisko przekształcenia F. Dokonuje się tego, dobierając tak wartości wag &lt;gap&gt;, aby &lt;gap&gt; było określone z jak najmniejszym błędem. Dla jednego powtórzenia z wybranej klasy błąd ten można zapisać w postaci &lt;gap&gt; gdzie &lt;gap&gt; jest poziomem aktywności wyjścia jednostki, &lt;gap&gt; - oczekiwanym wyjściem tej jednostki dla danego elementu wektora wyjściowego jak w (8.13).<br>Procedura wstecznej propagacji błędu jest algorytmem iteracyjnym. Każda iteracja składa się z kroku w przód i w tył. Krok w przód oznacza aktywację jednostek w warstwach, kolejno od wejściowej do wyjściowej warstwy