Więc modliła się żarliwie o dusze bliźnich błądzących, a także i o to, by ustała oschłość jej własnego serca.<br>Kiedy wybuchła wojna, wiele zmian zaszło w życiu siostry Weroniki. Zrazu czuła się bezradna i ogłuszona. Bomby padały na miasto, domy waliły się w gruzy i wybuchały pożary. Na jej oczach ginęli ludzie i nie mogła udzielić im żadnej pomocy. Ale wiejskość natury, brak lękliwości w obliczu cielesnych cierpień, bo przecież jako dziecko widziała wzdęte krowy, okulałe konie, szlachtowane świnie i barany, rany od siekiery i kosy, choroby krwawe i bolesne, a także śmierć ludzi cierpiących i pobożnych, &lt;page nr=51&gt; ten wiejski hart ducha