zbyt pieścił w swej norze - pod lasem.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ŚNIGROBEK&lt;/&gt;<br><br>Kiedy las od ukąszeń zmór drzewnych pożółciał,<br>Śnigrobek, błękitnawo zapatrzony w paproć -<br>Wędrownie się zazłocił - z dali w dal - po dwakroć,<br>Aż się wsnuł do krainy półduchów i półciał.<br><br>Tam ukochał przestwornie mgłę - nierozeznawkę,<br>Co się na wznak - uśmiecha, a na klęczkach - ginie,<br>Albo się uwysmukla - podobna dziewczynie,<br>Która los w snach zgubiła, jak pustą zabawkę.<br><br>Mgła rzekła: "Ust mych przyszłość - z bzu się nie wyzwoli!<br>Prócz dreszczu - nie mam w kwiatach innego dorobku...<br>Kochaj mnie w mej pośmiertnej za grobem niedoli,<br>Bom bez niej - nie ta sama... Sprawdź mój czar, Śnigrobku!'' -<br><br>I