promieniowanie elektromagnetyczne, które powraca po odbiciu od przeszkody (w tym przypadku od samolotu). Im mniejsza skuteczna powierzchnia odbicia, tym powracający sygnał jest słabszy, a obiekt trudniejszy do wykrycia. Wielkość skutecznej powierzchni odbicia samolotu w zasadniczy sposób zależy od jego układu aerodynamicznego, czyli kształtu. Samolot trudno wykrywalny przez radar powinien być "gładki" i krzywoliniowy, pozbawiony płaskich, zwłaszcza pionowych powierzchni, a także wystających elementów (np. anten zewnętrznych). Widać to doskonale na przykładzie samolotów B-2 (bombowiec strategiczny wykonany w układzie aerodynamicznym "latającego skrzydła") i myśliwsko-bombowych F-117. Odpowiedni kształt w znakomitym stopniu kamufluje samolot. Istnieją jednak inne sposoby zmniejszania skutecznej powierzchni odbicia