jeszcze ciepła. <br>- Dziękuję - powiedziałem. - Ile panu płacę? <br>- Nic pan nie płacisz, smacznego. Uścisnęliśmy sobie dłonie, chociaż poczułem niedosyt takiego skwitowania jego szlachetnego czynu. Chętnie bym go ucałował w oba czerwone od pieca policzki, bo nie jadłem jeszcze nic tego dnia, a ten z Czterech Jeźdźców Apokalipsy, który zajmuje się organizowaniem głodu zaczynał już pustoszyć sklepy i ustawiać przed nimi ogonki niezaspokojonych klientów. Dlaczego na mnie właśnie padł wybór żydowskiego piekarza, który dla mnie postanowił uszczknąć osobiste zapewne rezerwy? Epizod z chałką, która była moim podstawowym posiłkiem tego dnia, stał się symbolicznym pożegnaniem z czasami żydowskiego pieczywa, tak ważnego elementu życia w