że z mitu teogonicznego wyrastały u Germanów mity etnogenetyczne.<br>Równie istotna wydaje się uwaga Tacyta, że "starodawne pieśni" (carmina antiqua) są u Germanów jedynym wehikułem przenoszącym z pokolenia na pokolenie depozyt zbiorowej pamięci. Czy ci, którzy przedstawiali w tych pieśniach wyobrażenia o bogach i o wspólnej przeszłości ludu byli zarazem głosicielami plemiennego prawa?<br>Tak uważa Stefano Gasparri. Zwrócił on uwagę na rolę, jaką według epilogu edyktu Rotariego odgrywali w procesie kodyfikacji antiqui homines, czyli "starcy" lub "starsi". Nie da się utożsamić ich z dostojnikami monarchii, których w tym samym epilogu określono jako primatos iudices. Nie chodziło też po prostu o ludzi