zegarze. Kiedyś miała duże gospodarstwo, ale po śmierci męża oddała je wychowankowi i przyjechała do krewnych do Warszawy. Przez 10 lat niańczyła im dzieci i opiekowała się chorą krewniaczką. Kiedy już była u mnie - bo w końcu wymówili jej dom - powiedziała, że najgorsze było rozstanie z tamtymi dziećmi.<br>Nie potrzebowałam gosposi, ale ktoś przyszedł z wiadomością, że jakaś stara kobieta siedzi w kościele i płacze, bo nie ma dokąd pójść, wzięliśmy ją więc z Andrzejem do siebie. Wynajmowaliśmy wtedy przy placu Zbawiciela jeden pokój. Honorata jeździła na noc do moich rodziców do Ursusa, do nas przyjeżdżała na dzień. Później doszłam do