teraz oddać ani nawet<br>popuścić, sam przecież nie chciał, mocował się tylko z nimi. Ktoś więc<br>musiał je trzymać, niekoniecznie mocno, bo ich nie wyrywał, tylko się<br>mocował. Musiał się czuć przekonany, że mu ich nie chcę oddać, że tylko<br>więc o te grabie się rozeszło, o nic, tylko o grabie.<br> Nie rzekłem ani słowa. Wiedziałem, że muszę tę chwilę przetrzymać w<br>tym samym co i on napięciu, bez odruchu litości czy pokory, bez<br>współczucia i bez winy, nienawidząc go, jak i on mnie przez tę jedną<br>chwilę nienawidził, mimo że nielekko mi przyszło wymusić na sobie choć<br>odrobinę tego obcego