ogrzewała im stopy, jak gdyby pod nią <br>znajdowało się żywe, ciepłe ciało.<br><br>- Chodzić? - zdziwił się Wanyangeri. - Całą <br>noc, to prawda, ale nie zrobimy ani jednego kroku, wyspiarze postarali <br>się o to.<br><br>Awaru nie pytał więcej. Pod naciskiem stóp trawa uginała <br>się nie wydając najmniejszego szelestu.<br><br>W zakolu skał zebrała się gromadka ludzi. Siedzieli kręgiem, <br>niektórzy stali za plecami siedzących. Ktoś mówił, <br>twarze były już niewidoczne.<br><br>- Zatrzymaj się - powiedział Awaru do Wanyangeri - chcę <br>przez chwilę posłuchać, o czym mówią.<br><br>- Szkoda czasu - odparł niechętnie Wanyangeri, <br>ale jął kroczyć za Awaru, który zbliżył się <br>do kręgu siedzących.<br><br>- I tak dzieje się od niepamiętnych czasów