bo właśnie zadzwonił telefon i kierownik pracowni pośpiesznie podniósł słuchawkę. W głębi duszy odczuł niejasną ulgę, że sprecyzowanie oczekujących go okropności odsunie się jeszcze na kilka chwil.<br>- Noooo! - zaryczał głos w słuchawce. - Gratuluję, gratuluję!<br>- Dziękuję bardzo - powiedział odruchowo kierownik pracowni. - A można wiedzieć, kto mówi?<br>- Co, nie poznajesz? - ryczało nadal gromko. - Tak od razu zważniałeś czy co? Wywiadów już udzielasz? Autografy rozdajesz?<br>Kierownik pracowni poznał wreszcie głos swojego przyjaciela, zatrudnionego w SARP-ie, ale był tak przygnębiony, że w sercu jego nie zadrgało jeszcze żadne przeczucie.<br>- Zostaw te głupie dowcipy - powiedział niechętnie. - O co chodzi?<br>- A co, jeszcze nie wiesz? Pewnie