poleciła mu zanieść jakieś papiery do poety Broniewskiego. Broniewskiego nie było, dokumenty zostawił pierwszej spotkanej osobie, nie zapomniawszy zapytać o jej nazwisko. To był właśnie Łęczycki. Potem chodzili razem po Tatrach, ale krótko, bo Franek - prawie od początku byli po imieniu - był o blisko 30 lat starszy, a po przebytej gruźlicy i tak trzymał się dzielnie, choć ograniczał się do turystyki. Michała pociągała wspinaczka, którą uprawiał aż do owej tragicznej przygody na Zamarłej. Potem jeszcze parę razy byli razem w grupie, która przemycała przez Tatry lewicową bibułę. Wydawało mu się, że Łęczycki traktuje tę sprawę podobnie jak Michał - bardziej jak górską