tyczący zmysłowej sfery zakres wyobraźni jest podobny, podobnie ubogi. Jeśli Mickiewiczowska wizja wszechświata wydaje się świetniejsza - to dzięki bogatszym sugestiom, niedopowiedzeniom, temu, co można z niej wyrozumieć i ujrzeć we własnej wyobraźni.<br>Tylko w obręb monologu bohatera, a nie inscenizacyjnych didaskaliów, można było wprowadzić wizje zabaw wszechświatem - kołowrotu czy wstrzymywania gwiazd lub "kręcenia" ich duchem. Dalej jeszcze ten obraz - nie wszechświata, lecz boskiego szaleństwa - powiedzie Krasiński, w przedśmiertnym monologu Marii:<br>&lt;gap&gt;<br><br>To oczywiście już co innego, kosmos wypełniony personifikacjami boskości, sfabularyzowany. Ale też wpisany w dramat wstrząsająco dynamiczny obraz, do opowiedzenia, ale może i do świetnego ukazania w poetyce teatru grozy.<br>Jakościowo