był człowiek. Jak się miało dojście do odpowiedniego człowieka, to można było kupić stare maszyny do produkcji, które zakład państwowy zdecydował się przeznaczyć na złom. Dobre układy z jeszcze lepszym człowiekiem pozwalały liczyć na regularne dostawy wyrobów poza gatunkiem. Trzeba je było ufarbować na modny kolor, opatrzyć swoją metką i handlowcy ustawiali się po taki rarytas w kolejce. Na złote buty w ten sposób zarabiało się najszybciej. Mego rozmówcę po roku produkowania na zdezelowanych maszynach z żyrardowskiej "Stelli" stać było na wyłożenie kilkudziesięciu tysięcy dolarów na zakup nowych, za granicą. Pracuje na nich do tej pory, ale chyba zmieni branżę. To