ziemscy w zachodniej części kraju ściągali do swych dóbr tkaczy-sukienników nadając ich osadom prawa miejskie.<br>W ten sposób powstały m.in.: Ozorków, Zduńska Wola i Tomaszów (Mazowiecki).<br>Na większą skalę podjął tę akcję rząd Królestwa Polskiego w Zgierzu, Pabianicach i następnie w Łodzi. Przybywający tkacz otrzymywał działkę trzy czwarte hektara, budulec i sześcioletnie zwolnienie od czynszów i podatków. Surowiec - wełna i len - był miejscowy, rząd zamawiał sukno na mundury dla wojska. W 1822 r.<br>zaprowadzono protekcyjną taryfę celną od zachodu, wyznaczając zarazem bardzo niskie cło (1% wartości) dla wywozu polskiego sukna do Rosji. Rozszerzyło to niezmiernie rynek zbytu dla sukiennictwa