politycznymi" Rzeczypospolitej a wybranym przez nie monarchą i dotyczyły podstaw ustroju państwa. Gwarantowały utrzymanie dużej roli sejmu i ustalały granice podziału władzy. Jako umowa poddanych z monarchą stanowiły na tle Europy zjawisko wyjątkowe. W innych krajach w tym czasie to panujący określali zakres praw przysługujących poszczególnym stanom.<br><br>Mówiąc o artykułach henrykowskich podkreśla się zazwyczaj, że uszczupliły one władzę królewską. Poza niewątpliwymi ograniczeniami władca Rzeczypospolitej zachował jednak stosunkowo szerokie uprawnienia, z których najważniejszymi były: mianowanie urzędników centralnych i ziemskich (por. s. 65, 69), w tym wojewodów i kasztelanów, tworzących wraz z powoływanymi przez niego biskupami senat; zwoływanie sejmu; proponowanie ustaw, ich potwierdzanie