Krzysztof zachęca do uczynienia jasnymi wzajemnych relacji. Grupa ma z tym wyraźne trudności. Kryśka rozpoczyna szukanie kolejnej "osoby nieautentycznej" - mówi do Anki, która rozpłakała się podczas nieudanych prób pomagania Mariannie:<br><br>- Dla mnie to, co robisz jest sztuczne.<br><br>Anka odpowiada:<br><br>- To samo poszło.<br><br>Kryśka upiera się:<br><br>- Chciałaś to zrobić!<br><br>Czułam bezsilność i dlatego płakałam. Było mi przykro, miałam wrażenie, że robię coś na siłę.<br><br>Kryśka ironizuje:<br><br>- Zawsze wszystko musisz nazwać!<br><br>Wciąż łatwiej jest koncentrować się na innych niż mówić o sobie.<br><br>Krzysztof pyta, czy grupa chce ułatwienia, struktury dla wyklarowania wzajemnych relacji. Gdy się okazuje, że tak, proponuje sesję informacji zwrotnych do poszczególnych