z Turcją, czy Indonezji w porównaniu z Nigerią. Dawne doświadczenia biednych i bogatych krajów mogą się przydać tym, którzy są jeszcze w stanie gonić za czołówką (<orig>doganiacze</>). Ale w przypadku przegranych zadaniem świata bogatych pozostaje tylko rozpiąć pod nimi siatkę bezpieczeństwa. Trzeba mieć jednak świadomość, że pożyczki w większości przypadków idą na marne. Dobrych rządów bowiem nikt nie dostaje na piękne oczy. Europa pracowała na nie przez wieki, a i tak do ideału jeszcze daleko. Trudno więc sobie wyobrazić, by w krajach postkolonialnych pojawiały się ni stąd, ni zowąd światłe elity i klasa średnia. Co prawda poprzez eksport kapitału i inwestycji zagranicznych następuje